وقتی تو میروی

شب می شود

و قلب من پرپر می شود

و نا امید می شوم و حقیر می شوم

چو خاکی می شوم که بر آن نسیمی نمی وزد

و بارانی نمی بارد

و در آن گلی نمی روید

و بر سرش ستاره ای نمی درخشد

تو میروی و من تنهای تنها می مانم

تو میروی و من در غم خود خاک می شوم  ...

نظرات شما عزیزان:

afsane

ساعت16:10---10 آذر 1390

[وب سایت]

bebakhshid gol yadam raft

afsane

ساعت16:09---10 آذر 1390

[وب سایت]

salam mc k behem sar zadi in gol va3 inke be man lotf dari bazam biya khoshhal misham l3ye ta hi 2bare

طیبه.شروعی دوباره

ساعت17:23---4 آذر 1390

[وب سایت]

كوك كن ساعتِ خویش !
اعتباری به خروسِ سحری ، نیست دگر
دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است
كوك كن ساعتِ خویش !
كه مـؤذّن ، شبِ پیـش
دسته گل داده به آب
. . . و در آغوش سحر رفته به خواب
كوك كن ساعتِ خویش !
شاطری نیست در این شهرِ بزرگ
كه سحر برخیزد
شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین
دیر برمی خیزند
كوك كن ساعتِ خویش !
كه سحر گاه كسی
بقچه در زیر بغل ، راهیِ حمّامی نیست
كه تو از لِخ لِخِ دمپایی و تك سرفه ی او برخیزی
كوك كن ساعتِ خویش !
رفتگر مُرده و این كوچه دگر
خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است
كوك كن ساعتِ خویش !
ماكیان ها همه مستِ خوابند
شهر هم . . .
خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند
كوك كن ساعتِ خویش !
كه در این شهر ، دگر مستی نیست
كه تو وقتِ سحر ، آنگاه كه از میكده برمی گردد
از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی
كوك كن ساعتِ خویش !
اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر ،
و در این شهر سحرخیزی نیست

مهدی

ساعت6:58---1 آذر 1390

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام قشنگ بود

arezoo

ساعت17:53---29 آبان 1390

[وب سایت]

بزن باران بزن بر پیکر من ،

بزن بیتاب بیتابم ،

بزن من در گلویم، نگفته حرفها دارم ،

بزن تا بغضم را آهسته و آرام به چشمان ترت هدیه دارم

برایت رازها دارم ،

نخفته دیده ام امشب ،

گلویم خشک از حسرت ،

چه سودکه من دربستر مرگم هنوزم ،

آرزو ی دیدنت دارم .....

روزی روزگاری انسانیت

ساعت14:49---29 آبان 1390

[وب سایت]

سلام بشار جان.خوبی؟
مرسی که بهم سر زدی.و تشکر بابت داستان قشنگی که گذاشته بودی!واقعا قشنگ بود

دختر بهار

ساعت12:23---29 آبان 1390

[وب سایت]

معلم به خط فاصله ها می گفت خط تیره خوب
می دانست فاصله ها چه به روز آدم میاره ...

hassan

ساعت12:09---29 آبان 1390

[وب سایت]

به دلم نشست دمتون گرممممممم
----------------------------


آدمهای ساده را دوست دارم همان ها که بدیِ هیچ کس را باور ندارند همان ها که برای

همه لبخند دارند همان ها که همیشه هستند برای همه هستند...

آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد؛

عمرشان کوتاه است بس که هر کسی از راه می رسد یا

ازشان سوء استفاده می کند یا زمینشان می زند...

یا درس ساده نبودن بهشان می دهد...

آدم های ساده را دوست دارم

بوی ناب "آدم" می دهن

نسیبه

ساعت9:40---29 آبان 1390

[وب سایت]

سلام وصبح به خیر امروز اول من اومدم امیدوارم روز خوبی داشته باشید

lovelorn

ساعت9:12---29 آبان 1390

[وب سایت]

كاش مي دانستم بعد از مرگم اولين اشك از چشمان چه كسي جاري مي شود،وآخرين سياهپوش كه مرا به فراموشي مي سپارد چه كسي خواهد بود تاقبل از مرگم جانم را فدايش كنم

lovelorn

ساعت9:11---29 آبان 1390

[وب سایت]

ببین خدایی با دلم چه کردی

این کارا رو با دل دیگه کردی؟

مثه دل من دلی رو سوزوندی؟

لباس غم به هیچ دلی پوشو ندی؟

هیچکی مثه من نازت و خریده؟

هیچکی با رویای تو پر کشیده؟

میشه بگی چند تا دل و شکستی؟

میشه بگی تو چند تا دل نشستی؟

دین و مرام و اعتقادت اینه؟

دوست دارم عاشقتم همینه؟

دروغ بود هر چی که به من میگفتی؟

همین بود اون وفایی که میگفتی؟

شاید خدا نکرده عاشق شدی؟

عاشق یک دلبر دیگه شدی؟

برو ولی اینو یادت بمونه

تو قول دای بیوفای دیوونه

مریــم

ساعت8:43---29 آبان 1390

[وب سایت]

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبارآلود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
روزی از این تلخ و شیرین روزها
روز پوچی همچو روزان دگر
سایه‌ای ز امروزها‌، دیروزها

دیدگانم همچو دالان‌های تار
گونه‌هایم همچو مرمرهای سرد
ناگهان خوابی مرا خواهد ربود
من تهی خواهم شد از فریاد درد

می خزند آرام روی دفترم
دست‌هایم فارغ از افسون شعر
یاد می‌آرم که در دستان من
روزگاری شعله می زد خون شعر

خاک می خواند مرا هر دم به خویش
می رسند از ره که در خاکم نهند
آه شاید عاشقانم نیمه شب
گل به روی گور غمناکم نهند

بعد من ناگه به یک‌سو می روند
پرده‌های تیرهٔ دنیای من
چشم‌های ناشناسی می خزند
روی کاغذها و دفترهای من

در اتاق کوچکم پا می نهد
بعد من، با یاد من بیگانه‌ای
در بر آیینه می‌ماند به جای
تار مویی، نقش دستی، شانه‌ای

می‌رهم از خویش و می‌مانم ز خویش
هر چه بر جا مانده ویران می‌شود
روح من چون بادبان قایقی
در افقها دور و پنهان می‌شود

می‌شتابند از پی هم بی‌شکیب
روزها و هفته‌ها و ماه‌ها
چشم تو در انتظار نامه‌ای
خیره می‌ماند به چشم راه‌ها

لیک دیگر پیکر سرد مرا
می‌فشارد خاکِ دامنگیر خاک
بی‌تو دور از ضربه‌های قلب تو
قلب من می‌پوسد آنجا زیر خاک

بعدها نام مرا باران و باد
نرم می‌شویند از رخسار سنگ
گور من گمنام می‌ماند به راه
فارغ از افسانه‌های نام و ننگ

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: